ΘΕΑΤΡΟ ΣΚΙΩΝ ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΤΖΑΚΗΣ

Θέατρο σκιών
Ο Καραγκιόζης Καραγκιοζόπουλος, μορφή πανάρχαια και καταξιωμένη από το χρόνο, δεν έπαψε ποτέ του να αισθάνεται ελληνικά παρ’ όλες τις αντιξοότητες και τα κυνηγητά της μοίρας του. Υπήρξε πάντοτε σαν έννοια και σαν περίγραμμα η ενσάρκωση της καταπιεσμένης μερίδας του ελληνικού λαού.
Σαν έννοια ποτέ δεν κιότεψε, δεν άλλαξε στρατόπεδο, δεν έσκυψε στον κνούτο της υποταγής. Πιστός στα ήθη και στα έθιμά του πολέμησε κάθε μορφή ξενόφερτης επίθεσης είτε στα μέτωπα σώμα με σώμα είτε στα χρόνια της ειρήνης κρατώντας τη σημαία της παράδοσης.
Και σαν περίγραμμα αυτός ο κακοτσάβαλος καμπούρης με το μακρύ σελέμικό του χέρι, με την ξυπολυσιά και την αλλήθωρη ματιά του λέει πολλά,
πάρα πολλά, που σου φλογίζεται ο νους σου σαν τα σκέφτεσαι: Είναι λαός και του ταιριάζει η καμπούρα. Αυτός σηκώνει με την πλάτη του όλα τα λάθη και τις σκοπιμότητες. Είναι φτωχός για τούτο και ατσίδας. Μακρυχέρης, να φτάνει τη ζωή με όποιον τρόπο.
Είναι ξυπόλυτος, γιατί τον δέρνει η ανέχεια. Αλλήθωρος, γιατί τον κράτησαν στραβό.
Ίσως η σημερινή Ελλάδα – κι αυτό αποτελεί ευτύχημα – να μην καταλαβαίνει και πολύ το αλληγορικό σημάδεμά του. Οι παλαιότεροι όμως, που γνώρισαν την πείνα και το τσάκισμα, το φόρτωμα του ήλιου για ξημέρωμα, όχι μονάχα αισθάνονται, μα χαμοπαίζει κι ένα δάκρυ στη ματιά τους.
Μ. Χατζάκης

Ο Μιχάλης Χατζάκης, Κωνσταντινουπολίτης στην καταγωγή, γεννήθηκε και σπούδασε στην Αθήνα. Πρωτογνώρισε τον «Καραγκιόζη» από τον παλιό μάστορα της τέχνης Γιώργο Κουτσούρη (καλλιτεχνική δράση 1911 – 1950) και κατόπιν μαθήτευσε για πολλά χρόνια στους μεγάλους καραγκιοζοπαίχτες Γιώργο Χαρίδημο (1924 – 1996) και Δημήτρη Μόλλα (1917 – 1987).
Δίδαξε στη μέση εκπαίδευση, στα ΠΕΚ Λαμίας, Καρπενησίου και Χαλκίδας «θεατρική αγωγή», στη Δραματική Σχολή του ΔΗΠΕΘΕ Ρούμελης «λαϊκό θέατρο» και επί μία 15/ετία στα πανεπιστήμια Βόλου (τμήμα νηπιαγωγών), Α.Π.Θ. (τμήμα θεάτρου και τμήμα νηπιαγωγών) «θέατρο σκιών και παραμυθόδραμα» και στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας (τμήμα λαϊκής μουσικής) «λαϊκή υποκριτική».
Με πολλές διακρίσεις στα ελληνικά και διεθνή φεστιβάλ μικροθεάτρου, τρία πρώτα βραβεία στους «Πανελλήνιους Αγώνες Θεάτρου Σκιών» της ΔΕΠΑΠ, με 3000 και πλέον παραστάσεις, με εκθέσεις φιγούρας και σκηνικών, ολοκληρώνει την καλλιτεχνική του προσφορά στον «Καραγκιόζη» με μια σειρά από DVD και CD που θα καλύπτουν επιλεκτικά το ρεπερτόριο του μεσοπολέμου.
Έχει γράψει βιβλία και μελέτες για το Θέατρο Σκιών καθώς και θεατρικά έργα που έχουν παιχτεί επανειλημμένα από ΔΗΠΕΘΕ, ανεξάρτητες θεατρικές σκηνές και μικροθέατρα. Τα παραμυθοδράματά του «Ειρήνη η κόρη της ελπίδας», «Γαλάζια πολιτεία» και «Στοιχειό του πύργου» έχουν προβληθεί από τηλεοπτικούς σταθμούς της Ευρώπης και της Αμερικής.
Το 1982 ιδρύει το «Ελληνικό Θέατρο Σκιών Λαμίας» που στη συνέχεια επεκράτησε ως «Ελληνικό Θέατρο Σκιών » και θεωρείται σήμερα ως ένα από τα πιο γνωστά μικροθέατρα στην Ευρώπη. Διέσωσε και παρουσίασε ένα μεγάλο αριθμό παραστάσεων από τον παραδοσιακό «Καραγκιόζη» και έκανε γνωστή την Ελλάδα στο εξωτερικό κύρια με τις έντεχνες δημιουργίες του.
Σε ό,τι αφορά το παιδικό θέατρο εισήγαγε το παραμυθόδραμα προσαρμοσμένο στη δυναμική του θεάτρου σκιών και παράλληλα τα επικά δράματα που αναβιώνουνε ποιητικά τις πάγιες αξίες των κλασικών μας μύθων, των θρύλων και των παραδόσεων.
Το 1982 εγκαινιάζει στη Λαμία μόνιμη χειμερινή αίθουσα, την πρώτη στην ιστορία του ελληνικού θεάτρου σκιών που λειτούργησε απρόσκοπτα μέχρι και το 1997.
Στο διάστημα 1994 – 1998 αναβίωσε στο υπαίθριο θέατρο του Δήμου Ζωγράφου σπάνιες παραστάσεις και ξεχασμένα αριστουργήματα του κλασικού ρεπερτορίου από την παραγωγική περίοδο 1910 – 1930.
Από το 1997 έως σήμερα παίζει στη «Μικρή Αυλαία» της Χ.Α.Ν. Θεσσαλονίκης με πλήρες χειμερινό πρόγραμμα και παράλληλα με τη συνεργασία της Α/βάθμιας εκπαίδευσης πραγματοποιεί σεμινάρια για την τέχνη και τεχνική του θεάτρου σκιών σε δάσκαλους και νηπιαγωγούς του Νομού.